راز نقاشی‌های ترسناک باستانی که در آفریقا پیدا شد + تصاویر
تاریخ انتشار: ۶ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۷۶۶۰۸
در سال ۲۰۱۸، باستان‌شناسان در منظقه حافظت‌شده‌ای در تانزانیا، به کشفی خیره‌کننده رسیدند: ۵۲ پناهگاه صخره‌ای که قبلا مستند نشده بود و روی آنها نقاشی شده بود. به جز تعداد انگشت‌شماری، هوازدگی همه را از بین برده بود. اما تصاویری که از هوازدگی جان به در برده بودند، به معمایی بزرگ تبدیل شدند.
این سایت که آماکهی ۴ «Amak'hee ۴» نام دارد، شامل نقاشی‌هایی از سه پیکر مرموز و انسان‌واره با سر‌های بسیار بزرگ است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به جز پنج شکل که به رنگ سفیدند، بقیه با رنگدانه قرمز نقاشی شده‌اند. هوازدگی روی این رنگدانه و عدم وجود حیوانات اهلی نشان می‌دهد که قدمت آن نسبتا زیاد است و قدمت آن به دوره جوامع شکارچی-گردآورنده در منطقه بازمی‌گردد.
روی تخته‌سنگ، حیواناتی به تصویر کشیده شده‌اند که به نظر حیواناتی وحشی، چون زرافه، بوفالو و گاو کوهی هستند و همچنین انبوهی از پیکره‌های انسان‌وار با سر‌هایی بزرگ هم نقاشی شده‌اند. در بین نقاشی‌های این سایت، صحنه‌ای شامل سه تصویر، قابل توجه به نظر می‌رسد. این سه فیگور به نظر دارای سر بوفالو هستند. گوش‌ها رو به پایینند و فرورفتگی مرکزی در نیم‌رخ، یادآور جای شاخ روی سر بوفالو است.
در فرهنگ گذشتگان مردم سانداوه در تازنانیا، اثری از انسان‌هایی با سر بوفالو یا مردمی که بتوانند به بوفالو تبدیل شوند، نیست، بنابراین تصاویر ممکن است چیز دیگری باشند. با این حال، باستان‌شناسان می‌گویند که شاخ بوفالو نقش مهمی در آیین‌های سانداوه ایفا می‌کند. در فاصله‌ای نه‌چندان دور از این سایت باستانشناسی، نقاشی‌های صخره‌ای دیگری هم هستند که شباهت زیادی به این سه تصویر عجیب دارند.
در هر سه مکان، چهره‌های مشابهی با سر‌های بزرگ مشاهده شده، اگرچه پیکره‌های سایت باستانشناسی کولو دارای نقشی راه‌راه هستند که به نوعی پوشش سر یا مدل مویی پرحجم تعبیر می‌شود. در هر سه سایت، فیگور‌ها توسط یک خط در میانشان به هم متصل می‌شوند و هر سه دارای ترتیب و جهت‌های مشابه دست‌ها و بازو‌ها هستند. نقاشی‌های آماکهی تفاوت‌های مهمی دارد و آن اینکه به سر‌ها یکدست رنگ شده‌اند و به نظر می‌رسد بر اهمیتشان تاکید شده است.
فیگور‌های آماکهی به طور قابل توجهی از سایت‌های نزدیک کولو بزرگتر است و این موتیف اصلی را به یک نقطه کانونی مرکزی تبدیل می‌کند که به نظر می‌رسد بقیه داستان حول آن رخ می‌دهد.
مکان‌هایی که به تازگی مستند شده‌اند برای جوامع محلی شناخته‌شده‌اند، بنابراین ممکن است که آنها بتوانند معنای چهره‌های مرموز را روشن کنند. در همین حال، باستان‌شناسان به کار مستندسازی محوطه‌ها ادامه می‌دهند تا بتوانند ارتباط آنها با یکدیگر را دریابند.
منبع: همشهری آنلاین
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: باستان شناسی تاریخ جهان تانزانیا باستان شناسان شده اند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۷۶۶۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یک «نقاشی» چگونه راز ساخت اهرام مصر را فاش کرد؟ (+عکس)
رازی که هزاران سال به قوت خود باقی مانده بود، سرانجام کشف شد، چرا که فیزیکدانان بر این باورند که سرانجام به چگونگی ساخت اهرام مصر باستان پی برده‌اند.
به گزارش فرادید، این موضوع که چگونه یک تمدن باستانی بدون ماشین‌آلات سنگین موفق به ساخت اهرام شد، مدت‌ها موضوع فکر بسیاری از افراد بود. هرم بزرگ جیزه به ارتفاع ۱۴۷ متر، زمانی که ساخته شد، بلندترین سازه جهان برای بیش از ۳۸۰۰ سال بود و ما همچنان مجذوب عظمت آن هستیم.
برخی تصمیم می‌گیرند از اهرام دیدن کنند، برخی دیگر تصمیم می‌گیرند بر فراز آنها با چتر پرواز کنند و برخی دیگر جرات کرده و به داخل هرم بزرگ می‌روند، اما ما تا کنون نمی‌دانستیم آنها چگونه ساخته شده‌اند.
گروهی از دانشمندان دانشگاه آمستردام در مورد چگونگی ساخت اهرام توسط مصریان باستان به کشف پیشگامانه‌ای دست یافتند. تیمی از فیزیکدانان به رهبری دکتر دانیل بون، روی یک نقاشی دیواری در مقبره جهوتی‌هوتپ (Djehutihotep) تمرکز کردند. این نقاشی که قدمت آن به سال ۱۹۰۰ قبل از میلاد بازمی‌گردد، به نظر یک تکنیک ساختمانی را نشان می‌دهد.
این نقاشی دیواری ۱۷۲ مرد را به تصویر کشیده که مجسمه‌ای را با طناب‌های متصل به سورتمه حرکت می‌دهند. جلوتر از سورتمه، جایی که به نظر می‌رسد جیزه یا اطراف آن باشد، دیده می‌شود که آب را روی شن‌ها می‌ریزند. فیزیکدانان که شیفته این کشف شده بودند، تصمیم گرفتند آن را آزمایش کنند.
آنها به مصر رفتند و هرم خودشان را در مقیاسی بسیار کوچکتر ساختند. در طول آزمایش مشخص شد اگر ماسه خشک باشد، به شکل توده درمی‌آید و حرکت اجسام را دشوارتر می‌کند، اما با افزودن مقدار مناسب آب، از شکل گرفتن این توده‌ها جلوگیری می‌شود و ماسه صاف می‌ماند.
Bonn در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۶ گفته است: «اگر از شن و ماسه خشک استفاده کنید، خوب کار نمی‌کند، اگر ماسه بیش از حد مرطوب شود، باز هم خوب کار نمی‌کند. برای این کار یک سفتی بهینه لازم است.»
قبلاً اعتقاد بر این بود که استفاده از آب برای کمک به ساخت و ساز تشریفاتی بوده، نه عملی.
یافته‌های این تیم در یکی از معتبرترین مجلات علمی جهان (Physical Review Letters) منتشر شد. در مقاله منتشرشده توضیح داده شد: «سایش لغزشی روی شن و ماسه با افزودن مقداری آب (نه خیلی زیاد) تا حد زیادی کاهش می‌یابد.»
«اگر میزان آب درست نباشد، ماسه مرطوب بیابان تقریباً دو برابر سفت‌تر از ماسه خشک می‌شود.»
«یک سورتمه به راحتی روی شن‌های سفت صحرا می‌لغزد، چون شن‌ها مانند وقتی که خشک هستند مقابل سورتمه انباشته نمی‌شوند.»
این موضوع به قدری ساده است که حتی بون و تیمش هم غافلگیر شدند: «من از میزان کاهش ۵۰ درصدی نیروی کشش بسیار متعجب شدم، به این معنا که مصریان باستان فقط به نیمی از مردان نیاز داشتند تا اهرام را از روی شن‌های خیس در مقایسه با شن‌های خشک بکشند.»
کانال عصر ایران در تلگرام
افزایش ۳۵ درصدی حقوق بازنشستگان حداقل بگیر/کمترین حقوق آن ها ۱۰ میلیون تومان می شود